Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Zamościu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Zamościu II Wydział Karny w składzie :

Przewodniczący: SSO Urszula Zwolak (spr.)

Sędziowie: SO Andrzej Sak

SO Mirosław Kędrak

Protokolant: st.sekr.sąd. Agnieszka Nowakowska

przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. Roberta Gąski

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2013 roku

sprawy Z. K.

oskarżonego z art.178a§4 kk i innych

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Biłgoraju

z dnia 29 stycznia 2013 r. sygn. akt II K 998/12

I.  uchyla orzeczenia : o karze łącznej pozbawienia wolności, o warunkowym zawieszeniu wykonania kary łącznej i o karze grzywny orzeczonej na podstawie art.71§1 kk ;

II.  uchyla wyrok w zaskarżonym zakresie i sprawę Z. K. w zakresie zarzuconego mu czynu II (drugiego) przekazuje Sądowi Rejonowemu w Biłgoraju do ponownego rozpoznania ;

III.  na podstawie art.69§1 i 2 kk i art.70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności orzeczonej za czyn I (pierwszy) warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres 4 (czterech) lat tytułem próby ;

IV.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

/-/ Na oryginale właściwe podpisy.

Sygn. akt II Ka 276/13

UZASADNIENIE

Uzasadnienie faktyczne:

Prokurator Rejonowy w Biłgoraj oskarżył Z. K. o to, że:

I. w dniu 13 września 2012 roku w działce leśnej nr (...) położonej w obrębie wsi K., rejonu (...), dokonał wyrębu w celu przywłaszczenia jedenastu sosen na szkodę B. F. o łącznej wartości 871,82 złotych

tj. o czyn z art. 290 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

II. w dniu 13 września 2012 roku w miejscowości K., powiatu (...), kierował ciągnikiem rolniczym marki W. nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości – 0,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Biłgoraju w sprawie VIK 1028/03 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k..

Sąd Rejonowy w Biłgoraju wyrokiem z dnia 29 stycznia 2013 roku wydanym w sprawie IIK 998/12 uznał oskarżonego Z. K. winnym popełnienia zarzucanych mu czynów: z pkt I wyczerpującego dyspozycję art. 290 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. oraz przyjął, iż czyn z pkt II wyczerpuje dyspozycję art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k., za to skazał go:

za czyn z pkt I na podstawie art. 278 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i za czyn z pkt II na podstawie art. 178a § 4 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone kary jednostkowe pozbawienia wolności połączył i jako łączną wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary łącznej zawiesił oskarżonemu tytułem próby na okres 4 lat;

na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 80 stawek dziennych przyjmując wysokość stawki dziennej na 20 złotych;

na podstawie art. 290 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej B. F. nawiązkę w wysokości 1743,64 złotych;

na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócił pokrzywdzonej dowody rzeczowe w postaci drewna sosnowego szczegółowo opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr I/299/12 pod poz. 1 - 48 oraz trzech krążków drewnianych przechowywanych w magazynie depozytowym Sądu Rejonowego w Biłgoraju poz. nr 84/12;

zwolnił oskarżonego od opłaty;

zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 212,65 złotych tytułem zwrotu poniesionych przezeń wydatków.

Apelację od tego wyroku wywiódł Prokurator Rejonowy w Biłgoraju.

Na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 444 k.p.k. zaskarżył wyrok w części dotyczącej środka karnego za czyn z pkt II i opisu czynu z pkt II na niekorzyść oskarżonego Z. K..

Powołując się na przepisy art. 427 § 2 k.k. i art. 438 pkt 2 i 4 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

1). obrazę art. 42 § 2 k.k. przez niesłuszne nie orzeczenie wobec oskarżonego Z. K. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, w sytuacji gdy został on skazany za czyn z pkt II z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. i orzeczenie tego zakazu było obligatoryjne, co miało wpływ na treść wyroku

2). obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art. 413 § 1 pkt 4 k.p.k. poprzez błędne wskazanie w opisie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt II z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. sygnatury akt VIK 1028/03 w sytuacji, gdy sprawa ta nie dotyczy kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, a rowerem, co spowodowałoby, iż oskarżony nie wyczerpałby znamion art. 178a § 4 k.k., a właściwą winna być wskazana w wyroku sygnatura IIK 587/01.

Podnosząc te zarzuty skarżący na podstawie art. 439 § 1 k.p.k. i art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wnosił o:

zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie wobec oskarżonego za czyn z pkt II na zasadzie art. 42 § 2 k.k. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz zmianę opisu czynu z pkt II poprzez wskazanie właściwej sygnatury akt Sądu Rejonowego w Biłgoraju – IIK 587/01.

Uzasadnienie prawne:

Apelacja prokuratora jest częściowo zasada, a jej wniesienie dało podstawę do stwierdzenia w treści zaskarżonego wyroku istotnych uchybień, które powodują, że wyrok w obecnym kształcie w zakresie czynu z pkt II nie może się ostać. Wniosek apelacyjny wobec stwierdzonych uchybień jest chybiony, bowiem jedynym prawnie możliwym rozstrzygnięciem apelacyjnym w zaistniałej sytuacji jest uchylenie wyroku w zaskarżonym zakresie i konieczność dokonania zmian w zakresie ujętym w treści wyroku odwoławczego, a dotyczącym niezaskarżonej części wyroku Sądu I instancji. Nietrafna jest również wskazana podstawa sformułowanego w apelacji wniosku, bowiem podany art. 439 § 1 k.p.k. podzielony jest na 11 punktów, a w odniesieniu do zaskarżonego wyroku, nie stwierdzono, by podniesione uchybienia stanowiły którąkolwiek bezwzględną przyczynę odwoławczą. Wobec stwierdzonych uchybień wniosek o orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego – zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych jest przedwczesny.

Wszelkie uwagi przedstawione poniżej odnoszą się do czynu z pkt II zarzuconego i przypisanego oskarżonemu Z. K., tj. do zaskarżonej części wyroku.

Prokurator wskazał w treści zarzutu sformułowanego w pkt II aktu oskarżenia, iż wyrok wydany przez Sąd Rejonowy w Biłgoraju w sprawie VIK 1028/03 jest podstawą ustaleń, że oskarżony Z. K., był uprzednio karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i ponownie taki czyn popełnił obecnie. Sąd Rejonowy w Biłgoraju w zaskarżonym wyroku przypisał oskarżonemu ten czyn bez zmian w zakresie opisu czynu II. Tymczasem wyrokiem wydanym w sprawie VIK 1028/03 oskarżony Z. K. został skazany za jazdę w stanie nietrzeźwości rowerem. Proste zastąpienie w opisie czynu z pkt II sygnatury VIK 1028/03 sygnaturą sprawy IIK 587/01 nie jest możliwe z następujących powodów, ustalonych na podstawie akt sprawy IIK 587/01 Sądu Rejonowego w Biłgoraju:

- wyrokiem wydanym w sprawie IIK 587/01 z dnia 28 lutego 2002 roku Z. K. został rzeczywiście skazany za czyn z art. 178a § 1 k.k.;

- wyrokiem tym wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie zostało warunkowo zawieszone na okres 4 lat tytułem próby oraz grzywnę w wysokości 40 stawek dziennych po 20 złotych każda stawka;

- kara grzywny została wykonana w dniu 23 lipca 2004 roku;

- w dniu 13 września 2004 roku wobec Z. K. zarządzono wykonanie orzeczonej kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

- odbywanie kary pozbawienia wolności było skazanemu odraczane, co dało w rezultacie podstawę do ponownego warunkowego zawieszenia jej wykonania;

- w dniu 23 stycznia 2006 roku Sąd warunkowo zawiesił Z. K. wykonanie kary pozbawienia wolności na okres 5 lat tytułem próby;

- postanowienie nie zostało zaskarżone i uprawomocniło się w dniu 30 stycznia 2006 roku;

- okres próby pozytywnie upłynął z dniem 30 stycznia 2011 roku, a okres kolejnych 6 miesięcy z dniem 30 lipca 2011 roku;

- Z. K. zarzucono w niniejszej sprawie jazdę w stanie nietrzeźwości w dniu 13 września 2012 roku.

Po ponownym orzeczeniu warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec Z. K. kary pozbawienia wolności, stosuje się m.in. przepis art. 76 § 1 k.k.. Według brzmienia tego przepisu zatarcie skazania z mocy prawa następuje z upływem 6 miesięcy od zakończenia okresu próby. Do ustalania terminu zatarcia skazania w przypadku warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary nie stosuje się ogólnych przepisów z art. 108 k.k., bowiem przepis art. 76 k.k. jest lex specialis do tego artykułu.

Przepis art. 76 k.k. stanowi lex specialis w stosunku do art. 108 k.k. określającego ogólne terminy zatarcia skazania. (wyrok SN z dnia 11 marca 2010 r., IVKK 396/09, opubl. OSNwSK 2010/1/540).

Powyższe argumenty wskazują, że zatarcie skazania z mocy samego prawa nastąpiło w sprawie IIK 587/01 z dniem 30 lipca 2011 roku. Ustalenie, że skazanie w sprawie IIK 587/01 uległo zatarciu powoduje konieczność zmiany opisu czynu z pkt II oraz zmiany przyjętej za aktem oskarżenia kwalifikacji prawnej. Ponieważ wskazane powyżej zmiany prowadziłyby również do konieczności rozważenia wymierzenia nowej kary (czyn z art. 178a § 4 k.k. jest zagrożony karą znacznie surowszą niż ewentualny art. 178a § 1 k.k.) koniecznym stało się uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Biłgoraju w zakresie czynu II – tylko w takim zakresie wyrok został zaskarżony.

Opisana powyżej konieczność uchylenia wyroku w zakresie czynu II doprowadziła do nieuchronności uchylenia orzeczenia co do kary łącznej pozbawienia wolności (ta obejmowała uchyloną karę za czyn II), uchylenia orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary łącznej pozbawienia wolności i orzeczenia kary grzywny na podstawie art. 71 § 1 k.k., gdyż to ostatnie rozstrzygnięcie wiązało się bezpośrednio z warunkowym zawieszeniem wykonania kary łącznej pozbawienia wolności, której jeden ze składników odpadł. Ponieważ uchylenie orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary łącznej pozbawienia wolności doprowadziło do pogorszenia sytuacji procesowej oskarżonego w zakresie nie zaskarżonym wyrokiem (wykonanie orzeczonej kary nie byłoby zawieszone), niezbędnym było warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej za czyn I, gdyż skoro Sąd Rejonowy ustalił przesłanki zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności, należy przyjąć, iż istnieją podstawy warunkowego zawieszenia jej poszczególnych składników. Sąd Okręgowy odstąpił od orzekania wobec oskarżonego kary grzywny za czyn I, gdyż podstawą prawną takiego orzeczenia musiałby być art. 33 § 2 k.k. (oskarżonemu przypisano przestępstwo przeciwko mieniu), a takie orzeczenie pogarszałoby sytuację oskarżonego w prawomocnym zakresie wyroku.

Ponieważ wyrok w zaskarżonej części został uchylony, a w pozostałej niezbędnej części zmieniony, to w dalszym zakresie wyrok należało utrzymać w mocy.

W tym miejscu należy wskazać Sądowi Rejonowemu, że wymierzając oskarżonemu karę grzywny przy skazaniu za czyn przeciwko mieniu, winien rozważyć inną podstawę prawną jej wymierzenia niż to uczynił w zaskarżonym wyroku, jednak uwaga ta nie może się odnosić do ponownego procedowania w niniejszej sprawie - odnosi się do niezaskarżonej części wyroku.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy w uchylonym zakresie Sąd Rejonowy:

- na podstawie akt pozostałych spraw prowadzonych przeciwko oskarżonemu ustali, czy którekolwiek skazanie będzie podstawą do przyjęcia, że oskarżony prowadził pojazd mechaniczny (ciągnik W.) będąc uprzednio skazanym za jazdę w stanie nietrzeźwości pojazdem mechanicznym;

- w zależności od poczynionych ustaleń i na podstawie przeprowadzonych kompleksowo dowodów w zakresie czynu II, ustali sprawstwo oskarżonego (bądź stwierdzi jego niewinność) czemu da wyraz w treści wyroku;

- przeprowadzanie dowodów ograniczy do zakresu czynu z pkt II aktu oskarżenia, ewentualnie przeprowadzi niezbędne do całościowego wyjaśnienia sprawy;

- zgromadzone dowody prawidłowo – z uwzględnieniem treści art. 410 k.p.k. oceni, zaś w razie konieczności wyrok prawidłowo uzasadni respektując treść art. 424 k.p.k..

/-/ Na oryginale właściwe podpisy.