Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ka 214/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Zamościu z 2015-04-09

Sygn. akt II Ka 214/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Zamościu II Wydział Karny w składzie :

Przewodniczący: SSO Beata Krzysztofiak

Sędziowie: SO Urszula Zwolak (spr.)

SO Grażyna Gorzko

Protokolant: st.sekr.sąd. Agnieszka Nowakowska

przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. Roberta Gąski

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 roku

sprawy E. T.

oskarżonego z art.27c ust.1 pkt 4 ustawy z dnia18 kwietnia1985 r o rybactwie śródlądowym (Dz.U. z 2009 r., Nr 189, poz. 1471)

na skutek apelacji, wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zamościu

z dnia 14 stycznia 2015 r. sygn. akt VII K 421/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę E. T. przekazuje Sądowi Rejonowemu w Zamościu do ponownego rozpoznania.

/-/ Na oryginale właściwe podpisy.

Sygn. akt IIKa 214/15

UZASADNIENIE

Uzasadnienie faktyczne:

Sąd Rejonowy w Zamościu wyrokiem z dnia 14 stycznia 2015 roku wydanym w sprawie VIIK 421/14 uznał oskarżonego E. T. winnym tego, że:

w dniu 01 listopada 2013 roku w T. powiatu (...) na rzece W. przy pomocy wędki wyposażonej w kołowrotek i haczyk dokonywał amatorskiego połowu ryb w obrębie ochronnym,

tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym (Dz. U. 189, poz. 1471 z 2009 roku) i za to:

- na podstawie art. 27c ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym (j.t. Dz. U. z 2009 r., Nr 189, poz. 1471 z późn. zm.) w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k. wymierzył mu karę grzywny w liczbie 80 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł;

- na podstawie art. 27c ust. 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym (j.t. Dz. U. z 2009 r., Nr 189, poz. 1471 z późn. zm.) orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości na koszt oskarżonego w części dotyczącej danych osobowych oskarżonego, opisu przypisanego czynu, podstawy skazania, wymierzonej kary i środków karnych poprzez jego jednokrotne ogłoszenie w Kronice Tygodnia;

- przyznał adwokatowi A. B. kwotę 723,24 zł, w tym kwotę 135,24 zł podatku VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu;

- na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zamościu kwotę 200 zł tytułem części wydatków;

- na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa pozostałych kosztów sądowych.

Apelacje od tego wyroku wnieśli Prokurator Rejonowy w Zamościu i obrońca oskarżonego.

Prokurator Rejonowy w Zamościu na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 444 k.p.k. zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego E. T., zaś powołując się na przepisy art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt 2 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

- mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art. 413 § 1 pkt 2 k.p.k. poprzez nieprecyzyjne wskazanie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu.

Podnosząc ten zarzut skarżący wnosił na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu art. 27c ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym (j.t. Dz. U. z 2009 r., Nr 189, poz. 1471 z późn. zm.).

Obrońca oskarżonego zaskarżyła wyrok w całości na korzyść oskarżonego powołując się na przepisy art. 444 k.p.k., art. 425 § 1-3 k.p.k. oraz art. 427 k.p.k., zaś na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. wyrokowi temu zarzuciła:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający istotny wpływ na jego treść, polegający na uznaniu E. T. za winnego dokonania połowu ryb na rzece W. w odległości poniżej 50 m od budowli i urządzeń hydrotechnicznych spiętrzających wodę, pomimo poważnych wątpliwości w tym względzie wynikających z zeznań wszystkich przesłuchanych świadków, nie wyłączając zeznań zgłaszającego W. C., świadka E. K. oraz wyjaśnień samego oskarżonego.

Podnosząc te zarzuty skarżąca na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wnosiła o:

- zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

ewentualnie

- uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obecny na rozprawie apelacyjnej prokurator, popierając apelację wniesioną przez Prokuratora Rejonowego w Zamościu, postulował uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie prawne:

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy, chociaż trafna jedynie częściowo, stała się podstawą kasatoryjnego orzeczenia Sądu Okręgowego, zaś apelacja prokuratora jest w obecnym stanie sprawy przedwczesna.

Na wstępie należy zauważyć, iż przepis art. 27c ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 roku o rybactwie śródlądowym (j.t. Dz. U. z 2009 r., Nr 189, poz. 1471 z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”, jest, szczególnie w jego pkt 4, przepisem złożonym - blankietowym, bowiem dla określenia czynności sprawczej odsyła do innych, wskazanych w swojej treści przepisów. Poprzez odesłanie do poszczególnych przepisów ustawy (art. 3i, art. 8 ust. 1 pkt 6-10 i ust. 2, art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 11, art. 14 ust. 2 lub art. 19 ust. 1) znamiona czynu kwalifikowanego z art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy (czynności sprawcze) są tożsame z zakazami opisanymi w treści tychże przepisów. Tak więc przestępstwo z art. 27c ust. 1 pkt 4 można popełnić poprzez naruszenie jednego zakazu opisanego w którymkolwiek wskazanym przepisie lub naruszając kilka zakazów jednocześnie. Należy przy tym zauważyć, iż penalizowane są jedynie wskazane w treści art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy, te zachowania które naruszają konkretny przepis określony, poprzez wskazanie oznaczenia artykułu, jego ustępu i punktów.

Te wstępne uwagi są istotne przy ocenie trafności apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego. W treści zarzutu apelacji, skarżąca podnosi, iż Sąd I instancji błędnie ustalił, że oskarżony dokonywał połowu ryb w odległości 50 metrów od budowli i urządzeń spiętrzających wodę. Tymczasem analiza treści wyroku w części opisu czynu oraz uzasadnienia tego wyroku nie wskazuje, aby oskarżonemu przypisano czyn polegający na połowie ryb w odległości mniejszej niż 50 metrów od jazu usytuowanego na rzece W. w miejscowości T.. Oskarżonemu natomiast przypisano dokonywanie połowu w obrębie ochronnym. Zakaz połowu ryb w obrębie ochronnym jest sformułowany w art. 14 ust. 2 ustawy i naruszenie tego zakazu na podstawie art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy jest przestępstwem, zaś zakaz połowu ryb w odległości mniejszej niż 50 metrów od budowli i urządzeń hydrologicznych piętrzących wodę, został ustanowiony w art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy, który to przepis nie został objęty penalizacją na mocy art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy. Tak więc połów ryb w odległości poniżej 50 metrów od jazu wybudowanego w T. na rzece W. mimo, że jest zakazane, nie stanowi przestępstwa. Z tego powodu apelacja obrońcy nie może zostać uznana w całości za trafną. Natomiast zasadność tej apelacji polega na tym, że analiza całości materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie dokonana w związku z jej zarzutem wskazuje, iż ustalenia Sądu Rejonowego zakresie ustaleń faktycznych nie znajdują odzwierciedlenia w zgormadzonym materiale dowodowym. Sąd meriti przyjął, że oskarżony dokonywał połowu ryb w obrębie ochronnym, tymczasem z akt – k. 42, wynika, że obręb ochronny na rzece W. został ustanowiony uchwałą Zarządu Województwa L. Nr (...) z dnia 27 września 2011 roku. Obręb ten ustanowiony został na odcinku 200 metrów – od km 259+000 do km 259+200. Sąd nie ustalił jednak, w którym konkretnie miejscu rozpoczyna się 259 kilometr rzeki i tym samym, gdzie kończy się dwustumetrowy obręb ochronny. Fakt ten nie wynika też jednoznacznie z pozostałych przeprowadzonych w sprawie dowodów, gdyż nikt nie wskazał od jakiego konkretnie miejsca na rzece obręb ten zaczyna się lub gdzie się kończy. W kontekście treści apelacji należy zaznaczyć, że nie jest wykluczone, że okolice jazu znajdują się w ustanowionym obrębie ochronnym. Umiejscowienie obrębu ochronnego na rzece W. jest niezbędne dla ustalenia, czy zachowanie oskarżonego wypełnia znamiona przestępstwa z art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy, i jako takie, ustalenie to nie może budzić wątpliwości i powinno ono wynikać z jednoznacznych dowodów przeprowadzonych w sprawie.

Przedstawione powyżej braki postępowania dowodowego, które miały przeniesienie na zaistnienie błędu w ustaleniach faktycznych, rozumianego jako „błąd braku”, stały się powodem uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Apelacja prokuratora jest przedwczesna biorąc pod uwagę konieczność ponownego przeprowadzenia rozprawy i uzupełnienia braków postępowania dowodowego. Zarzut apelacji prokuratora należałoby jednak rozważyć już na etapie postępowania przed Sądem I instancji, jeżeli miałoby dojść do przypisania oskarżonemu winy w zarzucanym zakresie. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że zarzut aktu oskarżenia sprowadził się do wskazania jako czynności sprawczej jedynie naruszenia zakazu połowu ryb w obrębie ochronnym i mimo, że prokurator zaskarżył wyrok w całości, to wskazana podstawa prawna zaskarżenia, treść zarzutu apelacji i jej wnioski, zawężają zakres zaskarżenia jedynie do kwalifikacji prawnej, nie dotyczą zaś opisu czynu. Sąd Rejonowy ponownie rozpoznając sprawę, nie będzie mógł rozszerzyć opisu czynu i przypisywać oskarżonemu naruszenia innych zakazów ujętych w pozostałych wymienionych w art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy przepisach, bowiem byłoby to wyjście poza zakres granic oskarżenia, jak również naruszenie zakazu reformationis in peius (art. 443 k.p.k.) .

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy:

- ustali położenie w biegu rzeki W. 259-tego kilometra i tym samym położenia obrębu ochronnego w T., poprzez uzyskanie informacji od odpowiedniego Zarządu Gospodarki Wodnej;

- ustali czy oskarżony przebywał w tym obrębie ochronnym;

- przeprowadzi ponownie postępowanie dowodowe w niezbędnym zakresie i ustaleń faktycznych dokona opierając się na całokształcie materiału dowodowego – zgodnie z art. 410 k.p.k.;

- ewentualne uzasadnienie orzeczenia sporządzi respektując treść art. 424 k.p.k..

/-/ Na oryginale właściwe podpisy.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Anna Krajewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Zamościu
Osoba, która wytworzyła informację:  Beata Krzysztofiak,  Grażyna Gorzko
Data wytworzenia informacji: